کاش بودی...
لااقل چیز‌های خوبِ کوچکِ زندگی‌ام را با نیش تا بناگوش باز شده، نشانت می‌دادم...
مثل آن کودکی که نقاشی خط خطی‌اش را پیشت آورده که بیستِ لبخندت را با یک صد آفرین...
نه،
من اصلا به ١٨ هم راضی‌ام!
کاش بودی فقط...
پ.ن: عکس این پست به دلایل نامعلومی حذف شد!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر