انگار پای ثانیه‌ها لنگ می‌شود...

دوست ندارم وبلاگ مخفی داشته باشم...
برای هر کسی و هر چیزی که بنویسم٬ توی همین یکی دو جا می‌نویسم...
مهم نیست٬ بگذار خیلی چیزها هم٬ اشک شود و بچکد و نانوشته تا ابد... بماند.
ولی حالا می‌فهمم حال نویسنده‌ها و فیلم ساز‌ها و ... ای را که باید هر چیزی را نگویند...